Był to okres burzliwego rozwoju niskobudżetowych drukarek 3D wywodzących się z ruchu RepRap. Na fali ich rosnącej popularności, twórcy protezy opracowali „drukowalny” model ręki i zamieścili go w sieci na licencji Open Source. Od tej pory każdy mógł wydrukować swoją wersję „Ręki 3D„. W 2012 roku projekt zwrócił uwagę profesora Jona Schulla, z Rochester Institute of Technology, który założył grupę e-Nable na Google+. Był to zarazem oficjalny początek rozwoju ruchu e-Nable, który wkrótce rozprzestrzenił się na całym świecie. Do tej pory powstało wiele projektów rąk 3D. Są one publikowane na licznych portalach udostępniających projekty 3D (m.in. Thingiverse). Główną zasadą jest to, aby wszystkie projekty były dostępne za darmo, na licencji Open Source, w przeważającej większości bez zgody na komercyjne wykorzystanie. Należy podkreślić, że wykonywane w ten sposób ręce 3D, nie są wyrobem medycznym i nie mają atestów, zezwoleń etc. Są to wyroby mniej lub bardziej amatorskie, mające na celu nieść pomoc głównie dzieciom (jak też dorosłym) w potrzebie, testujące nowe pomysły i idee, a dzięki drukowi 3D dostępne dla każdego. Każdy, kto się decyduje na tego rodzaju rozwiązanie, robi to na własną odpowiedzialność i nie może w żaden sposób rościć pretensji do wykonawcy.